Biografie
Didier Vasseur, alias Tronchet, wordt geboren te Béthune op 29 september 1958 en ontpopt zich als een van de meest subversieve tekenaars van het eind van de XXde eeuw: hij ver-tekent het dagelijks leven van een stel gemiddelde Fransen tot waanzinnige mini-eposjes in zijn beruchte "Raymond Calbuth". Dit personage werd gelanceerd in het blad MÉTROPOCHE, een blaadje met het plaatselijk nieuws van Lille waarvan hij van 1983 tot 1986 hoofdredacteur was, na zijn studies rechten en journalistiek.
Hij ontwikkelt doelbewust en door het vele werken van lieverlee een heel eigen, uiterst effectief grafisch handschrift. Calbuth maakt een tussenstop bij PILOTE en belandt vervolgens, in 1987, bij Glénat.
Tronchet legt graag een bom onder klassieke humorconcepten. Hij parodieert de traditionele avonturenheld in drie episoden van "Raoul Fulgureux", getekend door Dominique Gelli voor Glénat. Hij beproeft de humoristische strip met "La Bite à Urbain" en "Sacré Jésus!", twee delen bij Delcourt waarvan de titels voor zichzelf spreken.
De durvers onder de uitgevers vechten om zijn particuliere visie op personages, waarin het groteske wordt afgewisseld met de tragedies van het maatschappelijk leven: "Les Damnés de la terre" (semi-realistische verhalen, bij Delcourt in 1987), de reeks krankzinnige lotgevallen van "Jean-Claude Tergal" (bij Audie sinds 1990), "La France au fond des yeux" in het blad "L'ECHO DES SAVANES, het scenario van "Bienvenue à Welcome Land" voor Al Coutélis (bij Fluide Glacial/Audie in 1998) en dat van "Patacrèpe et Couillalère" voor Gelli bij Delcourt.
Nu hij ervan verzekerd is dat hij de lachers op zijn hand heeft, ontspant hij zich af en toe met serieuzer werk, zoals "Le Quartier évanoui" op scenario van Anne Sibran (Glénat, 1994) en het romantisch/sentimentele "Toi et moi" (Delcourt, 1998).
Ondanks zijn enorme productie vindt hij de tijd voor het tweeluik "Hoeraland" in Vrije Vlucht (1998). Het is een niet te categoriseren episch verhaal over een wreed politiek regime waarin drama, bizarre humor, karikaturen van de moderne maatschappij en uitzinnige verbeeldingskracht bekwaam zijn gedoseerd.
Jean-Claude Tergal is door zijn auteur ook op het toneel en het witte doek ("Le nouveau Jean-Claude", 2002) gebracht.
